Kolano skoczka
Kolano skoczka wiąże się z uszkodzeniem więzadła właściwego rzepki. Więzadło to stanowi przedłużenie ścięgna mięśnia czworogłowego uda i rozciąga się pomiędzy rzepką, a guzowatością kości piszczelowej.
Tendinopatia więzadła właściwego rzepki, dotyczy w przeważającej części osób uprawiających aktywności, w których wielokrotnie powtarzają się wyskoki oraz lądownia (siatkówka, koszykówka, biegi). Spowodowana jest przez długotrwałe, często powtarzające się obciążenia. Prowadzą one do powstawania mikrourazów w dystalnej części rzepki. Pacjenci doświadczający tego schorzenia, odczuwają ból w przedniej części stawu kolanowego.
Wyróżniamy 4 stopnie uszkodzenia:
- Ból występuje po wysiłku
- Ból zarówno na początku jak i po wysiłku, ustępujący po rozgrzewce
- Ból podczas całej aktywności fizycznej
- Ból utrzymujący się przez cały czas
Czynnikami sprzyjającymi powstawaniu kolana skoczka są:
- Nadmierna masa ciała
- Niewłaściwe obciążenia treningowe
- Niewłaściwe obuwia
- Różnica długości kończyn
- Dysbalans siły mięśni (czworogłowych, kulszowo-koleniowych, przywodzicieli, pośladkowych)
- Niska elastyczność mięśni ud
- Zaburzenia biomechaniki kończyn dolnych
- Brak odpowiedniej stabilizacji centralnej
W leczeniu kolana skoczka wykorzystywane są ćwiczenia ekscentryczne, terapia manualna, fala uderzeniowa, ćwiczenia propriocepcji oraz stabilizacji centralnej, a także poprawa biomechaniki narządu ruchu. Do uzupełnienia terapii można wykorzystać również iniekcje osocza bogato płytkowego.
Aby zapobiec powstawaniu kolana skoczka, należy zastosować odpowiednie działania prewencyjne, do których możemy zaliczyć:
- Prawidłowa rozgrzewka
- Właściwy dobór obciążeń treningowych
- Odpowiednio dobrane obuwie
- Trening stabilizacji centralnej oraz propriocepcji.